تهران در بعدازظهر

 كتاب: تهران در بعدازظهر

نویسنده : مصطفی مستور

انتشارات : نشر چشمه

تهران در بعدازظهر اثر مصطفی مستور
مجموعه داستان «تهران در بعدازظهر» با ۶ داستان کوتاه نشان دهنده ی تغییر نگرش مصطفی مستور درباره ی زن است. محوریت موضوعی تمام  ی داستان های این مجموعه خانم ها و اثر آن ها در زندگی آقایان است. این نگرش در داستان تهران در بعدازظهر به اوج خود می رسد. این داستان  شامل ۷ روایت در یک بعدازظهر در تهران است که در آن ها شخصیت ها هرکدام به گونهی درگیر ارتباط ی عاطفی یا عدم موفقیت در ارتباط با خانم  ها هستند. حتی در داستان «چند روایت معتبر درباره ی دوزخ» راوی زنی است که از آقایان زندگی اش صحبت می کند. می توان گفت مصطفی  مستور این مجموعه را در امتداد دیگر داستان هایش پرداخت کرده است و حتا شخصیت ها را از داستان های دیگرش جدا کرده و در این مجموعه در  موقعیتی جدید گذاشته است. او در کنار نگاه جدید و مختلف به زن، مباحث اعتقادی و نگاه به روسپی گری و عشق را که همیشه به آن ها پرداخته  است، هم چنان در مرکز توجه دارد. این توجه گاهی با تغییر نگرش همراه است. به عنوان مثال در داستان «چند روایت معتبر درباره ی برزخ»  داستان با روایت عاشقیت در یک نگاه و شوریدگی پس از آن آغاز می شود، اما همان عاشق شوریده درحالی که هم چنان درگیر عشق زنی با ساعت  مچی صفحه بزرگ است، عاشق هم کلاسی خود می شود و دست آخر به این نتیجه می رسد که «هر زن انگار شاخه ای بود از درختی مقدس که در  یکی از آن میلیون ها خانه افتاده بود. این که خوشبختی، تمام ی خوشبختی نه تکه ای از آن، یا دارا بودن تمام آن شاخه های سبز است یا هیچ کدام».  مصطفی مستور در این داستان ها در اثر یک مصلح دسته جمعی ظاهر می شود و از زبان شخصیت هایش حرف هایی می زند که قرار است حرف  اصلی داستان باشد. حال این شخصیت در یک داستان یک روسپی است؛ در داستانی دیگر یک بچه منگل و در داستانی دیگر یک الکلی دائم الخمر. در  بیش تر داستان های مجموعه ی تهران در بعدازظهر با روش روایی یا ساختاری ویژه یا پیچیده ای روبرو نیستیم؛ اما این امر در داستان آخر  مجموعه، چند مشکل ی ساده، تغییر می کند و مخاطب با یک داستان به اصطلاح تکنیکی و مدرن روبرو می شود. مستور که داستانش را به احترام  جان آپدایک نوشته است ده مشکل را طرح کرده که باز هم اثر زن در آن پررنگ و برجسته است